Een boos kind

Jouw kind is boos, zo verschrikkelijk boos. Alles wat hij of zij zegt komt er op een boze manier uit. Zij maakt van alles een strijd. Ze voelt zich zo onbegrepen, maar ze snapt niet dat ze zelf iedereen van zich afjaagt door haar boze gedrag. Je ziet dat ze enorm met zichzelf in de knoop zit, maar je dringt niet tot haar door. Het enige wat je bereikt, is haar boosheid. Er lijkt totaal geen verbinding meer tussen jullie te zijn.

Je zit met je handen in het haar, want je wilt haar zo graag helpen, maar hoe dan? Je zit in tweestrijd, want hoe ze tegen je doet, dat kun je toch niet accepteren? Zo respectloos als ze tegen je doet. Je lijkt totaal geen invloed meer op haar te hebben. Hoe lang moet dit nog doorgaan en waar eindigt dit? Zo lang jij haar niet kunt bereiken, kun je haar ook niet helpen. Het doet je zo’n pijn om je dochter zo boos te zien, want je weet dat daar verdriet onder zit. Verdriet over wat ze meemaakt, over de scheiding, over haar gevoel.

Wat zou het fijn zijn als je ze je weer toeliet, zodat je haar zou kunnen steunen en er voor haar kon zijn. Dat ze jou weer accepteert als haar ouder en als haar steun en toeverlaat, zoals je voorheen altijd was voor haar. Dat de verbinding tussen jullie weer voelbaar is.