Er wordt zo makkelijk gezegd: twee vechten, twee schuld. Maar is dat wel altijd zo? Voor de buitenwereld is een vechtscheiding een echtscheiding waar de twee ouders elkaar zwart proberen te maken ten koste van hun eigen kinderen.
Is vechtscheiding wel de juiste benaming?
Maar mijn ervaring is dat de waarheid vaak heel anders is. Vaak is er maar één ouder die het belang van de kinderen NIET op de eerste plaats zet en de andere ouder reageert daarop. De ene ouder is zo boos op de andere ouder, dat het belang van de kinderen daar ondergeschikt aan is. Deze ouder laat consequent zijn boosheid en eigen belang voor dat van de kinderen gaan. En om dat te verbloemen worden er keiharde leugens verteld. Moeder kan dit niet begrijpen: hoe kun je het belang van je eigen kinderen zo schaden? Hoe kan iemand zo boos zijn, dat hij het belang van zijn kinderen vergeet? Hoe kan iemand zijn eigen kinderen gebruiken om de andere ouder te raken?
Pijnlijk proces
Dit is een onbeschrijfelijk pijnlijk proces. Keer op keer op keer wordt bewezen dat vader maar één belang dient en dat is het belang van zichzelf. De leugens die verteld worden, komen die in het dossier en zorgen zo voor de beeldvorming dat het aan twee kanten gebeurt. Als de wel zorgzame ouder de leugens hoort, gaat zij in de verdediging en probeert aan te geven hoe het echt zit. Maar dit houdt de visie dat het van twee kanten komt, in stand. Tel daarbij op dat de meeste onderzoekers geen ervaring hebben met machtsmisbruik of manipulatie en het cirkeltje is rond. Het machtsmisbruik wordt in stand gehouden, niet alleen door de ouder, maar ook door de hulpverlening.
Een gevecht wat niet te winnen is
En in plaats dat moeder vecht tegen leugens van de andere ouder, is vanaf dan niet alleen tegen de andere ouder maar ook tegen de hulpverlening. De ouder die zijn kinderen NIET op de eerste plaats zet, weigert bijvoorbeeld persoonlijkheidsonderzoeken en daar zitten geen consequenties aan. Maar de goed meewerkende ouder wordt wel gestraft, want daar wordt door de uitputting van de jarenlange strijd zonder nuancering het label labiel op geplakt. De bedreigingen door de ene ouder, ook al is dit bij de politie bekend, worden bekeken onder het mom van: ‘vader mist zijn kinderen zo’. Maar als de kinderen angst hebben, is dat doordat moeder haar angst op de kinderen heeft overgedragen. Het is een gevecht dat niet te winnen is. En het belang van de kinderen? Het belang van de kinderen gaat samen met moeder aan dit gevecht ten onder.
Het belang van het kind
Ik blijf vragen voor aandacht voor deze zogenaamde vechtscheidingen. Hulpverleners moeten hier over horen en leren hoe ze de leugens kunnen toetsen op waarheid voordat ze deze aannemen en in hun dossiers verwerken. Ik pleit voor een kind beschermer, iemand die er puur voor het kind is. En luistert naar wat het kind te vertellen heeft. Iemand die de belangen van het kind behartigd, zonder te kijken naar het belang van welke ouder dan ook.
Ik stop niet voordat dit soort machtsmisbruik en dit soort zogenaamde vechtscheidingen verleden tijd zijn. Iemand moet voor het belang van de kinderen opkomen als het moeder alleen niet lukt.
Ben jij een moeder en zit je momenteel in een vechtscheiding of wil je hulp voor je kind?
Neem dan contact met me op voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek.